ουλοέθειρος

οὐλοέθειρος, -ον (Μ)

ουλόθριξ.

[ΕΤΥΜΟΛ. < οὖλος (ΙΙ) «κατσαρός» + -έθειρος (< ἔθειραι «χαίτη»), πρβλ. χρυσο-έθειρος].